Er is een verandering nodig. Er komen steeds meer mensen, die patient in coma worden. Zij hebben 24/24 uurs verpleging nodig en daarvoor zijn er niet voldoende verpleegkundigen.

In 2011 kreeg de vrouw van een patient in coma al te horen, dat aan het eind van de maand de thuiszorg organisatie, die de verzorging van de man op zich had genomen, geen mensen meer zou kunnen leveren.

Kennelijk waren andere patienten voor deze thuiszorg organisatie belangrijker en de vrouw moest maar zien, dat zij een andere organisatie vond, die de zorg voor de man op zich wilde nemen.

Deze organisatie werd in de hoofdstad gevonden. Het is een organisatie, die zich gespecialiseerd heeft op de verzorging van patienten in coma, maar niet op het op de been brengen van patienten in coma.

De pleeg, die voor deze organisatie werkte, ging studeren en was vast van plan om nachtdiensten of weekeinde diensten te gaan uitvoeren, om een zakcent bij te verdienen en zo zijn studie te kunnen betalen.

Dit soort ideeen is natuurlijk heel goed voor de pleeg, maar niet voor de patient, die in bed ligt of in een stoel zit te niksen. Hij kan niet zelfstandig bewegen, daarom is de diagnose "patient in coma" gesteld en heeft bij elke beweging hulp nodig.

En als hij die hulp krijgt, is de pleeg de hele tijd bezig en heeft hij geen tijd om dikke romans of studieboeken tijdens het werk soldaat te maken. De 24-uurs verzorging en verpleging moet erop gericht zijn om het de patient in coma mogelijk te maken om normaal te funktioneren.

Dat betekent, dat het fysieke lichaam geholpen wordt normaal te funktioneren. Daarvoor moet een normale funktie van het lichaam gevraagd worden, dat wil zeggen: eten, drinken en bewegen. Bewegen om het eten in de mond te krijgen, te drinken, naar de wc te gaan, te wassen, tanden poetsen, aankleden.

De patient, die het grootste gedeelte van het etmaal in bed ligt, kan niet normaal funktioneren. De mens kan in lig amper bewegen en er wordt geen normalisering van de houdingsspanning mogelijk gemaakt.

Wanneer een behandelmethode niet helpt, is de methode niet geschikt voor de patient. Men kan niet zeggen, dat de patient niet geschikt is voor de behandelmethode. Hij heeft andere behoeftes dan de methode vervult, als niet het gewenste effekt optreedt.

De patient in coma is geen neurologische patient, anders zouden de neurologische behandelmethoden een grotere verandering in zijn toestand tot stand brengen. De patient in coma heeft dus ook geen spasmen.

Hij heeft een verhoogde tonus om zich te kunnen bewegen en deze verhoogde tonus wordt vanzelf genormaliseerd, wanneer de patient geholpen wordt om zich te bewegen. Geleid bewegen doet wonderen, mits het met aandacht en liefde wordt gedaan.

Geleid bewegen vermindert de weerstand, die door een oppervlak, waarover bewogen wordt, veroorzaakt wordt en het geeft de nodige starthulp. Starthulp is nodig, omdat de inertie ontbreekt. De patient kan slechts kleine bewegingen maken, die vergroot worden door geleid te bewegen.

Wanneer het geleid bewegen veel inspanning kost, is het niet een genezing ondersteunende beweging op dit moment en moet een andere beweging gevonden worden, die makkelijk gaat. Dat geldt dan zowel voor patient als voor therapeut.

Door de patient normaal eten en drinken door de mond te geven, kan het spijsverteringssysteem zich normaliseren, wanneer alle slangen eruit gehaald zijn. Een darm hoeft niet met water of andere vloeistof gespoeld te worden, behalve als dat door de mond komt.

Dan wordt het water herkend en kan zijn reinigende werking plaatsvinden. Andere vloeistoffen worden als voedsel waargenomen en als zodanig behandeld.

Door de patient in coma op de been te helpen en in die stand te helpen te bewegen, wordt bewegingsenergie gevormd, die gebruikt kan worden om te bewegen. Zoals de bewegende mens gaat trainen om zijn conditie op te vijzelen, moet ook de patient in coma weer bewegen om te kunnen bewegen en zolang hij te weinig start- en doorgangs-bewegingsenergie heeft, moet hij bij elke beweging geholpen worden.

Door voor de patient een elektrische rolstoel met stafunktie aan te passen, kan hij deze zelf snel bedienen, waardoor hij zelf kan bepalen, wanneer hij van houding verandert. Dat is noodzakelijk om de houdingsspanning te kunnen normaliseren.