Mijn reis in het Verre Oosten moet nog betaald worden. Ze is al betaald, maar nog niet door mij. De man van het reisbureau heeft hem betaald. Hij heeft het volle vertrouwen, dat ik hem de reis betaal, als niet vooraf dan achteraf en hij heeft begrepen, dat de reis voor mij heel belangrijk is.

Mijn moeder is daar geboren en ik heb daardoor een deel van mijn wortels, die ik hier niet kan vinden, daar. Dat is ook de reden, dat ik op het moment amper wat verdien. De man van het reisbureau voelt, dat mijn reis in het Verre Oosten me de nodige wortels zal geven om mijn opgave als cursusleidster uit te voeren, omdat hij al daar was.

Als hij daarvan vertelt, straalt hij en is hij heel levendig. Het is, alsof je met hem het station waarvan hij vertelt bekijkt, op de boot het nieuwjaarsfeest viert, in de bus naar Bali zit of in China bent. Door mijn onzekerheid, of ik zou kunnnen reizen, heb ik helemaal niets voorbereid.

En zo sta ik dan voor de spiegel en stel me voor, ik kom aan in KL - Kuala Lumpur. Geen idee, wat er daar is en waarheen ik daar kan gaan. Mijn reisgidsen liggen sinds 3 jaar in de opslag zoals de rest van mijn inventaris. Harde tijden, zou je kunnen zeggen. Voor mij totale verandering. Ik weet in ieder geval nu wat ik wil en hoe ik dat wat ik weet anderen kan onderrichten zodanig, dat de hele wereld er beter van wordt. Mijn Harz IV - tijd (sociale uitkering) was belangrijk. Je moet dan inventief blijven om zoveel mogelijk geld tot je beschikking te hebben.

Ik heb een tweede rekening geopend om geen rekeningkosten te moeten betalen. Hoe dat? Wanneer ik niet genoeg inkomsten heb per maand, moet ik rekeningkosten betalen. In het begin heb ik geld opgenomen en meteen weer gestort. Dat 3x gedaan en ik had genoeg gestort om geen rekeningkosten te moeten betalen.

De bank heeft zijn regels veranderd en nu moet het overgeschreven worden. Dus een rekening bij een andere bank geopend en overgeschreven. Het geld opgenomen, naar de andere bank gebracht en nog eens overgeschreven. Dit 2 of 3x gedaan en weer rekeningkosten gespaard.

Ik vraag me af, waarom degene, die weinig geld heeft en daarom ook weinig werk voor de bank kost, veel rekeningkosten moet betalen, terwijl een miljonair zoals Peter Vollmer, die steeds geld heen en weer schuift en wel zoveel, dat een hele machine daarvoor nodig is, en wellicht ook nog zich door mensen laat beraten, geen rekeningkosten betalen moet.

Dat is zoals bij de reis naar het Verre Oosten. Als ze gecancelled wordt, kan ik niet reizen maar de mijnheer van het reisbureau krijgt dan alleen voor de kleine tussenvlucht geld terug. Ik heb ondertekend, dat ik sowieso betaal, dus dat doe ik ook, zo snel mogelijk. De man van het reisbureau heeft verteld, dat hij € 30,- verdient aan het ticket, dat € 1250,- gekost heeft. Waar gaan dan al dat geld naar toe?

Hij heeft mij 2 uur geinformeerd en de vluchten uitgezocht en verdient daarmee slechts € 30,-? Wij reisenden moeten maar eens kijken, of we zo door willen gaan. We gaan naar het reisbureau om ons te laten informeren en zitten daarna thuis 2 uur of zo achter de computer om online hetzelfde ticket voor een paar euro minder te kopen. Dat is geen bewijs van vertrouwen, maar van denken in tekorten. Onze tijd is dan ook weinig waard. We hebben geen menselijk kontakt gehad tijdens het computeren - dat mis ik nu ook - en we kunnen dan niet meegenieten van de verhalen van deze man, die al in het Verre Oosten was.

Hij zou een boek moeten schrijven over deze ervaringen zodat wij daarvan meegenieten kunnen en daarvoor zouden we vrijwillig een financiele tegemoetkomning moeten leveren. Wanneer je voor mijn ticket in het Verre Oosten wat wilt schenken: Isabelle Brandenburg dankt!!!