De remedie tegen het moeten betalen van miljoenen aan financiele schadevergoeding na onterecht celverblijf is niet het bedrag laag houden, maar als EERSTE de medewerkers, die op straat en elders hun werk doen, van de noodzaak van het aanhouden van de regels overtuigen, zodat zij deze ook zullen volgen.

Tijdens de opname van de gegevens na de aanrijding is de dienstdoende agent er extra op gewezen, dat er een accent op een e hoort. De pasuitschrijver had op de nieuwe pas dat accent ook vergeten, waardoor nogmaals een pas gemaakt moest worden. En niet alleen dat, er moesten nieuwe vingerafdrukken gemaakt worden en daarvoor moet weer de ambassade opgezocht worden.

Wat gebeurt er met die vingerafdrukken? Worden die in een archief gestopt en wat gebeurt er dan met dat archief? Wanneer Justitie zich aan zijn eigen regels gehouden zou hebben, had ik dus gewoon nooit gearresteerd mogen worden en zelfs niet aangehouden mogen worden op Schiphol.

Want mijn naam is anders geschreven dan die van degene, die in Justities computer zit. De agent, die het ontslagbriefje getekend heeft, heeft de namen weggelaten en alleen de Initialen van de roepnamen vermeldt, waardoor er geen verwisseling mogelijk is. Of geldt dit ontslagbriefje niet, als de roepnamen niet volledig zijn geschreven?

Hoe moet de Nederlandse burger zich aan het Recht houden, als Justitie het niet doet? De staat is een voorbeeld voor de burger, die deze staat verkozen heeft boven zelf alles met hand en tand regelen.

Het foutje, dat ik in deze webpagina maak en alle foutjes, die ik in mijn webpaginas maak, kosten geen mensenlevens. Een iritatie over een t of d een r of n en ie i.p.v. ei, maar niemand gaat er dood van.

Dat geldt niet overal. Als Justitie een fout maakt, kan dat tot gevolg hebben, dat een moordenaar of verkrachter op vrije voet komt, waardoor een serie mensen wordt omgebracht, als in het ziekenhuis de verkeerde mens het been of het verkeerde been wordt geamputeerd, zal deze mens niet meer springen en als een patient in coma met pijnstillers tot stilte gedwongen wordt, wordt zijn pancreas dusdanig zwaar belast, dat dat fysieke schade aan kan richten, die niet meer te genezen is.

Door de patient in coma fout in te schatten, namelijk als neurologische patient, wat hij niet is, anders zouden de neurologische behandelmethoden een genezend effect hebben, komt hij niet in beweging.

Hij moet geholpen worden te bewegen met geleid bewegen, zoals dat in goed Nederlands heet en wel in het tempo, dat hij kan volgen. Anders is het geen geleid bewegen, maar bewogen worden, wat niets oplevert.

De patient in coma kan bewegen, maar niet zichtbaar voor het blote oog en verwachten, dat hij zich van een pijnprikkel weg zal bewegen getuigt dus van een onlogisch denken. De diagnose "patient in coma" is gegeven, omdat hij niet kan bewegen. Hem dan pijnprikkels toedienen en "niet bewust" noemen, als hij niet met beweging daarop reageert, is onmenselijk.

De kat, die geaaid wordt, heeft er op een gegeven moment genoeg van en als je hem dan niet laat gaan, gaat hij bijten en krabben. Dat doet een mens, die niet kan zeggen, dat je hem te dichtbij komt ook, behalve als hij dat niet kan.

Je moet kunnen bewegen om wat te kunnen zeggen en als je niet kunt bewegen, kun je dus ook niets zeggen.

En de niet-sprekende autist kan niet spreken, omdat hij vóór het stotteren is blijven hangen. Hij kan spreken, maar hij mag het niet. Justitie nodigt uit tot spreken, maar is niet werkelijk geinteresseerd in wat je te vertellen hebt.

Het oordeel staat al vast en de hele vertoning is dus een dure "wassen neus". Als de neus van de patient in coma en van alle brildragers en anderen gemobiliseerd zou worden, zouden zij niet meer op het idee komen om in de hersenen van gezonde niet-sprekende mensen banen door te gaan snijden om te kijken, wat er dan gebeurt.

Deze technieken waren in de Tweede Wereldoorlog gebruikelijk, heb ik me laten vertellen, en kwam ik in het Duitsland van na 1990 ook tegen.

Zoals in de 21e eeuw de verlangens van de wettelijke vertegenwoordiger van een patient in coma met voeten getreden worden, omdat het huis, waar deze patient is ondergebracht deze patient niet kwijt wil?

Zijn ze bang, dat de patient inderdaad door de hpi-methode toe te passen in een dusdanige beweging zou komen, dat zelfs na 25 jaar deze persoon niet meer in dit huis zou moeten worden ondergebracht?

Het huis is naar de rechter gestapt, omdat zij de hpi-methode niet in hun huis willen hebben. In internet hebben zij een andere methode gevonden, die beweert patienten in coma op de been te helpen.

Is het de doman-therapie, die met prikken, knijpen, herrie en dergelijke probeert om de patient ....., ja wat eigenlijk? Is iedereen bang om de patient in coma aan de hand te nemen, naar hem te luisteren en hem op de been te helpen en in deze houding te helpen te bewegen.?

Zelf de vork met de boterham naar de mond brengen, met hulp van een geduldige assistent, het glas met coca cola, Nepalese eerlijke thee of misschien zelfs koffie met een sloot gekookte melk? Is er iemand, die het geduld kan opbrengen om de patient in coma te helpen te eten?

Hij krijgt geen eten, maar moet in bed blijven voor therapeuten, die hem niet op de been helpen en voor de sondevoeding, die hij niet nodig heeft. Elke calorie is er een teveel, zolang hij niet kan bewegen, want hij kan dus niets verbranden.