verkocht vroeger ook patat en kroket en werd daarom ca. een keer per jaar bezocht.

Er zijn families, die naar de fritenboer gaan als mama geen zin heeft om te koken en andere families gaan naar de chinees.

Modern is echter de gang naar de pizzeria, waar een pizza gehaald of gegeten wordt.

Dat is niet altijd een vreugdegang. Vooral niet, als de bestuurder geen zin heeft om die pizza te halen.

Hij heeft geen zin, omdat hij geen zin in de consequenties heeft. Hij voelt namelijk, dat die niet leuk zijn.

Maar, hij wil graag zijn gastvrouw een plezier doen en stapt dus weer in de auto om pizza's te halen.

Dat duurt ongebruikelijk lang, want op de terugweg heeft een aanrijding plaats, die tot een celoponthoud leidde, ondanks de uitspraak, dat de bestuurder van de auto onschuldig is aan de aanrijding.

Het gebrek aan communicatie van het gerecht, dat het niet nodig heeft gevonden om de automobilist van het plaatsvinden van de veroordeling in kennis te stellen, leidde tot een driedaags celoponthoud.

De computer van het gerecht weigert consequent om het juiste adres van de te veroordelen persoon te noteren. De computer vindt, dat iemand op het adres, waar hij woont op het moment van een aanrijding, moet blijven wonen. Wanneer dat niet het geval is, vermeldt de computer: geen bekende vaste woon- of verblijfplaats.

En het gerecht heeft bijna 2 jaar tijd nodig om de automobilist in kennis te stellen van een veroordeling zonder dat de automobilist zijn woordje heeft kunnen doen.

En, getuige de uitspraak, heeft de rechter, die deze zaak beoordeelde, de getuigeverklaringen niet gelezen.

Hij heeft gelezen, dat een bromfietser een gebroken been heeft opgelopen bij de aanrijding en dat is voor deze rechter voldoende reden om te proberen geld uit de zak van de automobilist te kloppen.

Die heeft dat geld echter niet over voor zulke mis oordelen. Want de bromfietser had zich niet kenbaar gemaakt als mede weggebruiker!

Hij had het niet nodig gevonden om zijn kapotte lamp te vervangen en hij reed veel te hard en hij lette niet op.

Want hij zag de auto en diens lichten pas, toen hij ca. 50 meter van de auto verwijderd was.

Een gil was het resultaat en verder niets. Geen uitwijkmanouvre, geen remmen, niets. Een typisch geval van coma.

Een fysiek coma, waardoor hij niets kon veranderen aan zijn zijn. Hij bleef doorrijden en knalde dus met de vaart, die hij had, tegen de auto, die niet snel weg kon wezen.

Want in die auto werd nagedacht, vooruit, achteruit? En toen kwam de klap.