op de helm van de motorrijder maakt opnamen, die hij later kan laten zien. Bewijs, dat hij in zijn uppie door het Zwarte Woud gereden is?
Of maakt hij opnamen omdat hij tijdens het rijden niet meteen de omgeving kan waarnemen en dat dus later thuis doet, voor de buis, die tegenwoordig een plat scherm is.
Praktisch, neemt niet zo veel plaats in, past op de vensterbank als je geen tafel hebt, om het op te zetten.
De camera wordt door menigeen gevreesd. Publicatie van gedane zaken, die geen keer nemen, is soms de oorzaak van grote dramen.
Niet elke opname gaat gepaard met geluid, soms zijn het slechts beelden, welke herinneringen oproepen, waardoor iemand wel of niet aangedaan wordt, deze herinneringen wel of niet wil hebben en in tranen uitbarst, zijn stem verliest of een gigantische glimlach op zijn gezicht getoverd wordt.
De mens, die zich niet beweegt, herinnert zich niet. Niet bewegen is een methode om je niet te hoeven herinneren, want door je niet te bewegen staat de tijd stil.
De tijd is afhankelijk van beweging. De mens, die met zijn tijd geen raad weet, gaat bewegen, behalve, als hij bang is voor de toekomst. Dan gaat hij zitten en verroert geen vin.
De mens, die nieuwsgierig is naar de toekomst, kan ook stilletjes gaan zitten wachten wat er gebeurt. Dit is echter een aktief wachten. Hij zal opmerkzaam zijn wat er om hem heen gebeurt.
Hij ziet dan bijvoorbeeld, dat een man een spastische jongen op de rug neemt om hem zo het huis, waar geen lift is, naar binnen te brengen.
Degene, die bang is voor de toekomst, doet zijn ogen dicht, hij doet zijn oren dicht en stopt zijn mond vol, zodat hij niet hoeft te gillen als er iets gebeurt.
De roker gaat naar buiten en steekt een sigaret op, gaat zitten en rookt, totdat hij opstaat en rond gaat lopen, met sigaret in de hand afgewisseld met de mond.
Hij stopt zijn mond dicht met de sigaret, wetende, dat de woorden, die hij graag zou uitspreken, op een betonnen muur zerecht zouden komen. Ze zouden tegen hem gebruikt worden.
Dat heeft hij al zo vaak ervaren, dat wil hij niet meer en dus rookt hij. En de schrijver, die niet wil roken, is gaan schrijven. Want hij reageerde vertraagd. En schrijven doe je langzamer dan spreken, dus dat past.
En om toch alles, wat gezegd wilde zijn, te uiten, gaat het in het internet. Dat staat vol met Facebook, Twitter en andere aktieve en minder aktieve bloggs, al dan niet met sleutel, die je nodig hebt om erin te komen.
Een open sleutel is ook wel wat. Google moet de sleutel zijn of je moet het gehoord hebben van iemand, die je de sleutel geeft. Een sleutel van de W-LAN aansluiting is een goed ding, als die gedeeld wordt.
In plaats van dat iedere familie een hoog bedrag moet betalen voor de toegang in het internet, kan de hele straat ervan gebruik maken, mits er eerlijke mensen wonen, die geen rare dingen doen.
Dan kan degene, op wiens naam de internet aansluiting staat, in problemen komen, behalve als hij kan aantonen, dat een ander dat internetverkeer heeft ondernomen.
Zich dit bewust zijn, betekent niet, dat men dat veranderen kan. Daar heeft menigeen hulp bij nodig. Deze hulp kan wellicht een cursus zijn.