Het is vandaag vrijdag, 23 september 2011, als ik het goed heb. Ik ben 3 weken op pad. Ik zit nu bij een gebedshuis en hoor de naaimachine van de mijnheer, die mijn saristoffen een zoom naait.

Hij zat hier, toen ik kwam en heeft gezien, hoe ik hallo, hallo riep, om me heen keek en hem niet zag en toen maar mijn tas neerzette en ging staan wachten. Ik ben net door de sloppen gelopen en heb daar voor 5000 Rupies een koude rode lime gekocht en ter plekke opgedronken.

Ik snap niet, waarom voor dit soort wijken gewaarschuwd wordt. Ik ben hier alleen maar lieve mensen tegengekomen. Er rijden hier ook brommers rond. Dan zijn de straatjes gevuld.

Autoos kunnen hier niet door. Het is een heel ander leven, dan ik gewend ben. Ik bewonder deze mensen, die in hun mini-kamertje leven. Elkaar de luizen van het hoofd plukken. Ik weet nu, waarom mensen hoofddoeken dragen.

Waar werken al deze mensen? Er waren meerdere winkeltjes in het ministraatje, waar ik door liep. Ik heb op de Pasar KN A..... 3 stukken stof van 4 meter gekocht, waar ik nu dus een zoom in laat naaien, zodat ik ze morgen aan kan. Of eentje, ik weet nog niet zo precies.

Ik heb nu zicht op een enorm luxe gebouw en een slootje, waarin veel plastic ligt evenals ander afval en het stinkt. Ik heb opvallend veel contacten met mannen, die tegen me beginnen te praten. Weinig vrouwen doen dat. Zijn de mannen nieuwgieriger of spreken ze meer Engels?

Vanmorgen om 12 uur kwam een van de huismeesters kloppen, dat het 12 uur was. Ik ben dus opgestaan. Een uurtje later kwam zijn collega om te zeggen, dat ik nog een dag moest betalen. Ik heb gezegd, dat ik nog 3 dagen wil blijven. Er was geen wc-papier, maar ik had papieren zakdoekjes gekregen, dus die heb ik gebruikt.

Ik zit nog steeds op de stoep van de moskee, ondertussen staan er zo’n 20 kinderen om me heer, van school gekomen zojuist. Een paar zijn niet bang: Ik ben Samuel, wie ben jij, zegt er een in het Engels. En dat is Marcel en dat zijn Sadia en Puput. Samuel is 9, Puput 5 en de andere twee 10 jaar oud. Ik vind het super goed, dat ze zo jong al Engels leren.

Ik ga nog naar de computerschool campus, waar de hotspot is. De jongens zijn er niet, maar ik kan wel in internet. Ik heb couch surfing weer bezocht, maar vind het maar lastig daar te vinden wat ik zoek. Ik ben ook bezig geweest om uit te zoeken hoe ik naar Denpasar op Bali kan met de bus, maar heb nog niets gevonden.

De wachtman van de campus heeft me gezelschap gehouden, terwijl ik zat te internetten. Toen ik in de sloppenwijk mijn limo kocht, werd het kind geroepen, want zij spreekt een beetje Engels. Er waren ook een paar grotere jongens bezig om duiven te laten vliegen. Een duif in de hand, die met zijn vleugels wappert als hij heen en weer gevoerd wordt, lokt de andere duif aan ernaar toe te vliegen.

Ik verwonder me erover, dat een sloppenwijk zo midden in de stad ligt, naast een groot winkelcomplex. Van de luxe direkt in de armoede. Is het wel armoede? Er komen mensen in uniform voorbij op hun scootertjes en leraren, die van hun werk komen, neem ik aan. Is deze sloppenwijk een wijk, waar mensen zich thuis voelen en waar deze mensen willen blijven wonen, of is het een wijk, waar mensen wonen, die eigenlijk wat anders willen, maar niet weten hoe ze dat kunnen manifesteren?

Zijn de sloppenwijken in Jakarta, waar ik hier ben, vroeger rijkeluis woningen geweest of zijn het wijken, die ontstaan zijn door woningnood? Hoe lang bestaan ze al en verandert er wat? Is de stad zich deze sloppenwijken bewust en worden deze wijken onderhouden? Hebben ze hier stromend water en riolering? Hoe vindt de afvalafvoer plaats?

Er is een vrouw, die heel veel boekjes in haar tas heeft en geld int van de vrouwen in de wijk. Wat wordt daar betaald? Schoolgeld? Huur? Hoe hoog is de huur in deze wijk? Hebben de mensen water in hun huisjes of moeten ze daarvoor ergens anders naar toe? De luxe, die ik gewend ben, hebben ze in ieder geval niet hier. En ik ben een rariteit, neem ik aan, daarom staan al deze kinderen en hun moeders om me heen. Een man spreekt me aan, hij spreekt goed Engels en komt uit het gebedshuis en vertelt me, dat de stad projekten heeft, waar geld ingestopt wordt. Deze projekten zijn echter van korte duur, zodat ze niet het gewenste resultaat hebben.

Wil je zo een projekt steunen, stort op mijn rekening ING postbank nr. 3298443, arnhem, tnv isabelle brandenburg, vught onder vermelding van sloppenwijk.