Garwain van Couch Surfing belde om 8 uur, dat hij op de stoep stond, dus heb ik hem binnen gevraagd. Aardige jonge man, die me wat info gegeven heeft voor zover hij kon. Ik heb hem groene thee uit een flesje kunnen aanbieden.

Hij is om een uur of 10 weer gegaan, want hij verkoopt rijst op straat. Ik ben toen naar beneden gegaan en heb een goedkope kamer gevraagd en gekregen. Ik ben dus in huis hier verhuisd en ben toen naar het busstation gegaan om me te informeren over busreis naar Penbasar en om naar Bogol te gaan.

Penbasar alleen per superluxe bus met 2 maaltijden, 340 000 rupies en geen eco bus gevonden. Ik heb de jongeman die me dit vertelde gezegd, dat hij liegt, oeps, en dat ik niet kan geloven, dat er geen eco bus is. Een ander kwam erbij en hij zei, dat van daar waar we waren er geen eco bus is en zij niet wisten, waar een eco bus gaat.

Ik heb de bus naar Bogor genomen, het was ondertussen 13.00 u en om 16.45 u waren we daar. Een kwartiertje voordat we daar waren, kwam een jongedame naast me zitten en vroeg de bekende vragen: waar kom je vandaan, waar verblijf je, waar ga je naar toe?

Ik had ondertussen bedacht, dat ik direkt weer terug kon gaan naar Jakarta en heb dat dus gedaan. Zij was met haar vriend en nog een andere jonge vrouw op stap. Zij gingen weer naar huis en moesten nog een andere bus hebben. Ze hebben me gewezen, waar de bus naar Jakarta was en ik ben meteen ingestapt, want hij stond op het punt weg te rijden. Hij was bomvol, dus heb ik de hele weg gestaan.

Hij ging nog tanken 180000 rupies was hij daarvoor kwijt, 40 liter geloof ik. Het ging wat sneller dan de heenweg. Ik heb onderweg staan denken over mijn toekomstige werk. Seminaren. STOPF voor neurotherapeut, kindertherapeut, komatherapeut, psychotherapeut. En assistent voor koma patiënt, autist, psychiatrische patiënt, kinderen en voor families.

Eerst in Nederland, dus dat voorbereiden en in Den Haag beginnen. Ondertussen met AOK verder onderhandelen, dat zij het mogelijk maken dat de opleidingen in Duitsland worden geregistreerd.

Ik was om ca. half 8 weer hier en heb mijn notebook geschnappt en ben naar de hotspot school voor informatica gegaan. Helaas op zondag is daar geen ontvangst werd me door twee aardige jongemannen uitgelegd. Dus naar café Bavaria straat. Terwijl ik daar naar toe liep, werd ik aangesproken door een jonge vrouw. Even gepraat. Zij wonen daar in een hutje aan de straat, zo te zien.

Ik heb ze gevraagd, of ze water hebben en ze lieten me zien, waar ze hun water vandaan halen. We moesten de straat uitlopen, de drukke weg oversteken en dan achter een gebouw is een gebouwtje, waar een paar wc’s zijn en twee lopende kranen, water is er niet, vuil of loopt weg in wat ik als verspilling zie, waar je kunt aftappen. Twee mannen bewaakten het waterhuisje.

Je moet dus niet nodig naar de wc moeten, want het is dan zeer de vraag, of je de wc tijdig bereikt. Onderweg ook mensen gezien, die stapels plastik flessen aan het verwerken waren. Ik gooi mijn flessen hier in de prullenbak, zodat ze niet op straat belanden. Er zijn dus mensen, die de straat van plastik flessen zuiveren, deze flessen verwerken en daarmee een schijntje verdienen. Van wat ze per dag verdienen,, kunnen ze geen choci drinken bij café Bavaria, dat om de hoek is.

Op het plein voor café Bavaria is ‘s avonds heel veel aktiviteit. Het staat bomvol met brommers op de parkeerplaats en de straat en plaats is vol met verkoopstandjes. Een oude auto met jonge dame in gele lange jurk en jongeman in geel pakje met hoedje op, die op de autokap zaten en gefotografeerd werden, stond voor een huis met café op de gevel.

‘s Morgens waren op het plein mensen, die met zwepen aan de gang waren. Het was een groep, met Turonggo Jaya voorop en Kereniun Kuala Lumping Turon 666 Joya Jawa Timur achterop het rode truitje. Een man met niet geopereerde hazenlip speelde de idioot. Het optreden werd begeleid door trommels en xylophonachtige muziek en een deel van de groep maakte acrobatische bewegingen zoals koprol in de lucht. Een lid at glas en een heel klein kind deed ook al een dansje.

Het zag eruit, alsof de kinderen meededen om de volwassenen een plezier te doen. De pijn, die de oefeningen deden, maken, dat ze hun gevoel zullen gaan afsluiten waardoor ze mogelijk weinig contact met hun intuitie meer zullen hebben.