het Koninklijk Huis


   
   

h p i - THERAPIE

   
   

Brief aan Jerry

   
     

Je hebt niets van je laten horen. Ben je goed weggekomen met je witte bloes aan? Je was in ieder geval zo goed zichtbaar in de donkerte.

Ik vond het jammer, dat je verdwenen was, toen ik weer terug kwam. Ik had je graag met een omarming tsjuus willen zeggen. Ik dacht eerst, dat je ook naar de wc was, maar dat bleek niet het geval.

En toen herinnerde ik me mijn verdwijnen, vroeger. Op feestjes en partijen. Ik verdween altijd zonder de mensen, die voor mij belangrijk waren, gedag te zeggen. Ik wilde geen afscheid nemen, zodat de verbinding niet verbroken zou worden.

Dat was de reden, waarom je verdwenen was, toen ik weer kwam. Ben je je dat bewust? Weet je, hoe ik het herkend heb? Je weet alles, als je wilt. Dat is je kracht en je zwakte. Dat geldt voor mij ook.

Mijn idee om patienten in coma te kunnen behandelen is mijn kracht en mijn zwakte. Ik kan het en ik wil ze allemaal behandelen, maar dat gaat niet. Ik ben als mens gebonden aan dit menselijk lichaam en dat is beperkt in ruimte, snelheid en tijd.

De ruimte, waarin ik mij bevind is oneindig. Het universum is mijn ruimte en daardoor kunnen alle patienten in coma contact met me opnemen en soms word ik me dat bewust en kan dan gericht contact met hen opnemen.

Meestal ben ik me echter niet bewust, wie contact met me opneemt en kan ik dus niets gericht doen. Ik kan dan geen contact met de familie of verantwoordelijken opnemen om de aandacht op hpi-therapie te vestigen. Daardoor wordt de patient niet zo behandeld, zoals hij nodig heeft.

Dat is nu nog zo, omdat ik nog niet bekend ben. Eigenlijk niet ik, maar hpi-therapie. Ik timmer aan de weg, maar werkelijk op een berg gaan staan om de hpi-therapie onder de aandacht te brengen, heb ik nog niet gedaan.

Dan moeten er ook journalisten komen, die mij daar toehoren en, zolang ik niet bekend ben, is het de vraag, of er een journalist komt. Ik wacht dus nog even af, wat er gebeurt. En intussen komen mijn gedachten weer op jou, omdat ik je naam op een kaartje in mijn beurs vind.

Die webpagina heb ik een keer bekeken, maar geen contactadres gevonden, als ik het me goed herinner. Ik zou zo graag wat van je horen, hoe het nu met je gaat. Of je contact hebt opgenomen met je ouders en of dat het gewenste effekt gehad heeft.

Ons contact was, ondanks al ons geplapper een duidelijk non-verbaal contact. En dat contact laat me weten, dat het goed met je gaat. Mijn onzekerheid over de juistheid van deze informatie laat me deze brief schrijven.

Zekerheid voor alles: als je me schrijft, zorg dan, dat ik zeker ben, dat jij het bent. Er mocht eens een grappemaker me een brief sturen alsof hij van jou komt. Er zijn natuurlijk veel mensen, zoals jij en ik, en sommigen benutten hun talenten niet tot het welzijn van het geheel.

Dat is jammer, want door je talenten tot het welzijn van het geheel te gebruiken, krijg je toegang tot je binnenste kern en daardoor tot je zelfliefde, die door je omgeving dan gespiegeld wordt. Het leven is dan zo veel prettiger. Een groots avontuur wordt het dan.

Jij hebt je best gedaan jouw leven als avontuur te leven en nu ben je, hoop ik, tot je oorsprong terug gekeerd. Dat zal je zekerheid geven om je talenten en liefde te laten stromen en daardoor de zin van je leven te ontdekken. We hebben allemaal een bepaalde bedoeling in dit leven en die wordt als de zin van dit leven ervaren.

Voor mij is het het onderwijzen en behandelen en schrijven wat betreft patienten in coma, autisten en depressiven, wat voor mij het leven het leven waard maakt. Ik ben benieuwd, wat voor jou de zin des levens is?

 

delft-stadhuis hpi-therapie cursussen

kl-huis-hekwerk hpi-therapie en de EU

kl-central-market hpi-therapie voor iedereen

.

.

.

 
      home contact    
     
Deze korte verhaaltjes
bespreken het coma en de behandeling
van mensen in coma