Jobcenter


   
   

h p i - THERAPIE

   
   

Familiekuur

   
     

Jij bent nog thuis. Je hebt me gezegd, dat je een paar weken weggaat. Samen met je kinderen. Voor jullie gezamelijke gezondheid. Je hebt verandering van omgeving nodig.

Het was een bewegende tijd. Je man is er vandoor. Hij is er vandoor om zichzelf te vinden en voordat dat het geval was, heeft hij een andere vrouw gevonden. En daarna nog vele anderen.

En jij bent een heel speciale man tegengekomen en jullie hebben het gewaagd om samen wat nieuws te beginnen.

Die kinderen had je man bij jou achtergelaten dus je nieuwe man heeft die erbij moeten nemen. En dat heeft hij gedaan. Hij was als een kind maar langzaam maar zeker is hij wakker geworden en heeft hij zijn plaats naast jou kunnen innemen.

Je hebt daar nog veel moeite mee. Je ben zo gewend, dat jij alleen voor alles verantwoordelijk bent, dat je jullie gemeenschappelijke woning voor je gevoel alleen hebt ingericht. Het werk, dat hij gedaan heeft, ben je je niet bewust.

Hij kan niets, als jij in coma bent. Dan gaat hij mee in coma, maar wat je ex betreft, is hij niet in coma. Dan is hij net zo autistisch als je ex en zo weet hij dus van te voren, hoe je ex gaat reageren of ageren. En waarschuwt hij jou en zegt je, wat je moet doen.

Je vriend is net zo een idyoot als ik. Hij neemt dezelfde energie aan als zijn tegenover en daardoor is hij medevoelend zoals jij ook bent.

Dus als jij niet medevoelend bent, is hij het ook niet. En als jij de boel belazert, doet hij het ook. En dat geldt voor mij ook. Geld speelt geen rol, heb ik als kind geleerd en daar houd ik me nu streng aan.

Ik laat het niet meer toe om mijn leven door geld of geldgebrek of door de angst geldgebrek te kunnen hebben, te vergallen. Ik geniet het om geen geld te hebben nadat ik bij de plaatselijke conditor, terwijl ik met mijn compu verhaaltjes schreef, thee met tiramisu voor mijn laatste geld genoten heb.

Geen geld hebben is heerlijk praktisch. Je hoeft je niet af te vragen, wat voor boodschappen je moet doen en je hoeft geen boodschappen te doen. Je hoeft niet te kopen, want je hebt niets in huis en je hoeft niet te eten, want je hebt niets te eten.

Dat spaart alles bergen van tijd, die je op andere wijze kunt besteden. Ik besteed deze gespaarde tijd graag aan het schrijven van verhaaltjes. En vanavond ben ik abrubt naar jou toegelopen. Ik heb de DVD, die ik gekregen heb, meegenomen om je te laten zien.

Ik heb geen idee, waarom, maar ik moetje nu bezoeken. De laatste keer, dat ik je zag, ging het niet goed met je. Het was de dag van een familiefeest en er was weer ruzie aan het ontbijt. En jij vertelt me, dat dat altijd het geval is bij jullie in de familie.

Ik herken dat als familie energie. Overgenomen gedrag van het ouderlijk huis. Niemand wil het, maar het herinnert allen aan vroeger. Toen de ouders er nog waren. En dat was een veilige tijd.

Misschien niet werkelijk, maar voor het kind de haven en daarom veilig, ook als de veiligheid daar niet gegarandeerd is, het kind moet het ouderlijk huis als veilig zien, zolang het geen uitwijkhaven heeft.

Kinderen, die van huis weglopen zoeken een uitwijkhaven, die hen de mogelijkheid geeft zich zo te bewegen, zoals zij nodig hebben voor hun ontwikkeling. Een kind, dat van huis wegloopt, is volledig vertwijfeld of heeft een enorm vertrouwen in zijn eigen wezen, dat hij het juiste doet.

Een uitwijkhaven is een plaats, waar het kind zich zelf zijn kan en waar zijn basisbehoeften vervuld worden. De basisbehoeften zijn per kind verschillend.

Er zijn kinderen, die zich uitstekend zelf kunnen vermaken en voelen, wat ze moeten doen om hun weg te gaan, andere kinderen zijn dusdanig van slag, dat ze geen idee hebben, wie ze zijn en waar ze naar toe willen. Zij zullen ook niet weten, wat ze nodig hebben en dus niet hun koffer kunnen pakken als ze op reis gaan.

Afhankelijk van de leeftijd, waarin ze zijn blijven steken, zullen ze hun spelletjes uitzoeken, zelfs als ze nooit meer met dit spel spelen, thuis. Je verwondert je erover, dat het mini memory klaar ligt om meegenomen te worden op jullie heilingsavontuur.

Doordenkend zul je de bovenstaande verklaring vinden. Je man is op die leeftijd ervandoor gegaan om zichzelf te zoeken. De vrouw, die nu aan zijn zijde leeft, doet haar best de afstand tot jou zo groot mogelijk te maken. Ze voelt, dat jullie liefde jullie onlosmakelijk met elkaar verbindt en dat zij nooit het alleenrecht op jouw ex-man zal hebben.

En zij wil alleen een man, op wie zij het alleenrecht heeft. Zij kan niet delen. En daarom moet zij het woord doen, als ze bij mij voor de deur staan en ik vertel, dat ik de huur aan wat anders heb uitgegeven. Want ook jouw man is lid van de club.

De club der niet-sprekende autisten. Ook hij kan geen woord uitbrengen, als hij met stomheid geslagen is omdat de emoties hoog komen. Die komen hoog, omdat hij nu een koekje van eigen deeg krijgt. Hij weet, dat dat zo is en voelt, dat iets niet klopt in zijn redenering, dat de huur voor alles gaat.

Hij houdt van bewijzen, dus heeft hij de sociale dienst gevraagd, of ik wel geld gekregen heb en dat is hem bevestigd worden. Hij weet waarschijnlijk nog niet, dat de deurwaarder hier was en ik nu heel officieel middelloos ben.

Bij mij valt niets te halen. Dat heeft het ziekenfonds laten bewijzen, door de deurwaarder te sturen. De deurwaarder zag met een oogopslag, toen hij binnenkwam, dat ik er een eenvoudige levensstijl op nahoud. Ik ben me dat nooit zo bewust geweest.

Ik heb altijd mijn natje en mijn droogje gehad en een dak boven het hoofd, behalve, toen ik dakloos was, maar ik heb me daarbij nooit bezig gehouden met mijn levensstijl. Ik ga niet naar de film, concert of dansavond, omdat ik alleen ben en ik dat alleen niet gezellig vind.

Ik ben een keer uitgenodigd door een vriendin voor een concert van een bevriende popgroep van haar en ze wa zoo enthousiast, dat ik daar naar toe ben. Maar ik heb het niet gevonden. Ze had me het adres niet opgeschreven en ik kan dingen, die me mondeling gezegd worden, zelden onthouden.

Ondanks, dat ik opgeschreven had, dat je morgen weggaat voor deze familiekuur, heb ik het totaal vergeten en denk er pas weer aan, als ik je met koffers naar beneden zie komen. Je zus is er nog en ze was aan het afwassen, toen ik kwam.

Ik heb haar gelaten. Ik ben op de bank gaan zitten. Ik had haar gevraagd, hoe het met haar ging en ze had een vaag antwoord gegeven, dat bij navraag werd, dat ik het mocht uitkiezen. Ik moest maar uitkiezen, of het met haar goed of slecht ging.

Dat was me teveel. Daar kon ik niets mee, dus ben ik op de bank gaan zitten en heb televisie gekeken. Dat ding stond aan. Het is zo een breed scherm. Zoiets lijkt me wel makkelijk voor de computer. Dan zou ik meerdere dingen tegelijk kunnen bekijken.

De uitvoering van de webpagina van de IKK en dan vergelijken met de webpagina van de AOK of de Nationale Nederlanden. Zover is het nog niet. Ik ben al blij, dat ik van een vriendin een klein beeldscherm gekregen heb, dat zij van haar broer of zwager had gekregen, maar niet gebruikte.

Mijn ouderwetse beeldscherm, een gift, samen met de computer, die hier Rechner genoemd wordt, is geplatzt. En zonder beeldscherm is het onmogelijk om met de computer te werken. Ik weet dan niet, hoe ik het ding andere muziek kan laten draaien of kan uitzetten, zodanig, dat hij niet denkt dat hij kortsluiting moet maken.

Patienten in coma zijn als een computer zonder beeldscherm, als je alleen maar op je ogen vertrouwt. Bij de behandeling van patienten in coma moet je ook de rest van je zintuigen inschakelen. Je moet voelen, welke beweging nu voor de patient de noodzakelijke beweging is en je moet bereid zijn deze beweging minstens 12 maal te doen in het tempo, dat door de patient wordt aangegeven.

Daarbij muziek makend of zingend, welke beweging nu gezamelijk gemaakt wordt. De patient moet weer toegang krijgen tot het gebruik van woorden, die door het niet kunnen spreken voor de patient niet meer toegankelijk waren.

Door woorden te verbinden met bewegingen en daartoe nog muziek, wordt het mentale verbonden met het fysieke en met het emotionale, waardoor gestoorde verbindingen weer herstellen en bewegen mogelijk wordt. Dit is echter een langdurig proces, dat verlengd wordt naarmate het langer duurt, voordat deze behandeling begonnen wordt.

Voor de omgeving is het een langdurig proces. Voor de patient niet, want hij heeft geen tijdgevoel. Dit lijkt onmogelijk voor te stellen, totdat men ervaren heeft, dat de 5 minuten, die men bij de tandarts heeft moeten wachten, net zo lang leken als de 3 uur, die men met zijn geliefde in de wei gelegen is.

Beide gebeurtenissen duurden gevoelsmatig een uur, waarbij echter de klok iets volledig anders liet zien. De therapeut, die denkt, dat de patient rust nodig heeft, heeft zelf rust nodig, de therapeut, die oneindig tijd had, spiegelt de patient in coma.

De patient in coma heeft geen tijdgevoel, zolang hij zich niet kan bewegen. Pas als hij weer verbonden is met de aarde en door deze verbondenheid zich weer zonder hulp kan bewegen, krijgt de patient in coma weer tijdgevoel.

Hij moet dan echter eerst alle gedane ervaringen sinds het trauma verwerken en onschadelijk maken, voordat hij het trauma kan verwerken en neutraliseren. Dit kost tijd, die voor de omgeving oneindig lijkt, maar voor de patient slechts een kort moment is, omdat hij geen tijdgevoel heeft.

Wanneer de patient weer goed aangebonden is aan de aarde, gaat het genezingsproces zichtbaar worden. Tot dan kan de omgeving slechts door zeer opmerkelijk en bewust waar te nemen, zich veranderingen bewust worden.

Deze veranderingen wordt de omgeving zich bewust door zijn eigen gedragsverandering, die voortkomt uit de behoeften van de patient. De patient heeft contact met zijn omgeving en door dit contact kan de omgeving zich bewust worden van de behoeften van de patient.

Wanneer de omgeving deze gedragsveranderingen niet doorvoert, blokkeert zij de genezing van de patient. De toestand van de patient in coma kan alleen maar veranderen door veranderingen in zijn behandeling. Elke patient in coma heeft zijn eigen behoeften, die voortkomen uit zijn ervaringen en uit zijn behoeften, die voortkomen uit zijn weten, wat hij nodig heeft, om weer te kunnen bewegen.

De ervaringen van de omgeving van de patient blokkeren de genezing van de patient, wanneer zij op angst baserende maatregelen niet veranderen.

Deze maatregelen kunnen de oorzaak zijn van het overlijden van de patient. Wanneer dit gebeurt, weet de omgeving, dat dit overlijden gebeurd is, omdat zij geweigerd hebben, naar hun intuitie te luisteren en hun gedrag te veranderen.

Het gedrag van de omgeving is bepalend voor de mogelijkheid tot genezing van de patient in coma. Wanneer de omgeving niet bereid is, om zijn gedrag te veranderen, kan de patient niet genezen. Hij moet dan in coma blijven en wachten, tot de omgeving bereid is, of hij overlijdt, omdat hij niet genoeg levensenergie meer heeft.

Levensenergie krijgt de mens doordat zijn liefde aangenomen wordt. De mens, die de ervaring heeft, dat zijn liefde steeds weer niet aangenomen wordt door de geliefde, wordt ziek. Hij zal deze blokkade in zijn fysieke lichaam toonbaar maken en deze blokkade kan hij slechts dan zelf oplossen als hij besluit, dat hij zijn liefde door niets en niemand meer wil laten blokkeren.

De persoonlijke liefde is dan onpersoonlijke liefde geworden, die stroomt, ook als hij niet wordt aangenomen. Deze liefde wordt als koud ervaren, maar is dat niet. Hij is niet emotioneel, omdat hij zich niet bindt aan emoties, maar vrij is en daardoor stroomt.

Deze vrije liefde zal nooit de aanleiding zijn tot een sexuele relatie. Een sexuele relatie is altijd verbonden met emoties. Dit kunnen positieve, maar ook negatieve emoties zijn. Vele relaties zijn gebaseers op negatieve emoties.

De angst om zich te binden, kan zich uiten in relaties met mensen, die ver weg wonen, de angst om eerlijk te zijn kan zich uiten in relaties met mensen, die niet de waarheid aan het licht willen brengen. De waarheid moet aan het licht gebracht worden, om de kracht van de leugen te breken.

De kracht van de leugen is gebaseerd op angst, dat de leugen aan het daglicht komt. De journalist is alleen maar gevreesd, omdat hij probeert de waarheid aan het licht te brengen. De journalist van tegenwoordig is niet meer de verslaggever van de waarheid.

De journalist bindt zich aan afspraken, die de waarheid niet dienen, maar het geld. Hij doet voor geld dingen, die niet het daglicht kunnen verdragen en daardoor moet hij dingen doen, die niet de waarheid dienen. Ik wil alleen maar de waarheid dienen.

Daarom ben ik een gevaar voor allen, die de kluit belazeren en daarom zijn er zoveel mensen, die bang zijn voor mij. Ik schrijf fris en vrolijk, dat ik mijn huur niet betaald heb en weet, dat menigeen daarover zo denkt, als ik vroeger.

Namelijk: dat kun je niet maken! Aangezien ik weet, hoe mijn huisbaas zijn verplichtingen niet nakomt, voel ik me in het geheel niet schuldig, maar heb het idee, dat ik nu hem een koekje van eigen deeg geef, zonder dat van te voren van plan geweest te zijn.

Ik begrijp nu echter, waarom ik dit moet doen. Als ik dit nu niet doe, heb ik geen sou om hier vandaan te komen en dan zit ik werkelijk als een rat gevangen. Dan zou ik hier knettergek worden, omdat de energie hier niet eerlijk is.

Dat komt, omdat het huis, waarin ik woon, indertijd met geld, dat niet eerlijk verdiend is, gebouwd is. Deze energie zit in het huis en het huis kan deze energie slechts dan niet laten domineren, wanneer de liefde stroomt. En dat is nu niet meer het geval.

De man des huizes is weggegaan en heeft de familie in de kou laten staan en vervolgens heeft hij ze het leven zuur gemaakt, toen ze verhuisd zijn, nadat hij ze gedreigd had, met dat ze het huis moesten verlaten, als de scheiding was uitgesproken.

Deze dreiging was echter voor de betreffenden geen dreiging, maar de aanleiding een ander huis te gaan zoeken en dit hebben ze in de kortste keren gevonden. En toen had de man des huizes geen dreigmiddel meer. En dat heeft hij voor mij ook niet. De knokploeg, die stuurt hij niet.

Dat is hem te link. Hij voelt, dat ik niet bang voor hem ben en dat maakt, dat hij onzeker wordt en dat voelt zijn vriendin en daarom neemt zij het woord. En ik vertel haar, dat ik blij ben, dat de huur opgezegd is en dat ik zo gedwongen wordt tot beweging, terwijl ik net zo ga staan als zij staat.

De armen gekruist en de benen gekruist. De armen heb ik niet gekruist, maar de benen wel en dat heeft ze waargenomen. En erom geglimlacht. Ik weet niet, wat zij zich daarbij gedacht heeft, maar wij beiden weten, dat ook zij mij niet bang maakt.

Ik ben niet bang, dat zeiden we vroeger al. Nu zeg ik, wat je ook doet, ik laat mijn liefde stromen. En dat doe ik. Ik schrijf om de liefde te laten stromen. Om mijn problemen op te lossen, zodat ik anderen kan helpen zich te bewegen of te zeggen, wat er is.

Te vertellen, wat ze dwars zit, in plaats van met stomheid geslagen te zijn, elke keer weer, als er emoties loskomen. Dit probleem hebben veel meer mensen, dan die paar, die autist genoemd worden. Ik ben te oud om als Asperge-autist bestempeld te zijn geworden.

En ik ben blij daarom. Ik heb dat stempel niet en daarom ben ik gewoon gek. Of niet, dat mag iedereen voor zich beoordelen. Ik voel me steeds zekerder van mezelf en het leven toont me, dat ik op de goede weg ben. Een koningskind ben ik niet en zal ik in dit leven ook niet gebaren, maar mijn vader heeft ervoor gezorgd, dat hij een ridderorde kreeg, dus ben ik het kind van een officier van de nederlandse leeuw.

Mijn moeder was daar trots op, want het Koningshuis ging haar aan het hart. Dat is voor mij familie energie. Deze familie energie heb ik niet teruggegeven, maar overgenomen, want voor mij is het Koningshuis en de Koninklijke Familie veel meer waard dan een president, die van alles en nog wat niet gedaan heeft, om ervoor te zorgen, dat hij gekozen werd.

Ik zie dat hier in het klein en het gedrag van zulke bestuurders bevalt me niet. Ze willen gezien worden, en als je ze dan op de mankos van hun gedrag wijst, maken ze dat ze weg komen en beantwoorden ze geen brief en geen mail en zorgen, dat je ze niet meer ziet.

Zoals ook de mails aan de RVD en de adhesie en de ambassades en het consulaat en nou ja, het regeringsapparaat noem ik het maar liever, niet beantwoord zijn. Het koningskind, dat in coma is, wordt hiermee niet gediend.

 

hpi-therapie cursussen

hpi-therapie en de EU

hpi-therapie voor iedereen

.

.

.

 
      home NETWORK contact    
     
Deze korte verhaaltjes
vertellen van het dagelijks leven
tot het mededelen van de waarheid