Het geloof is een houvast voor de mens. Hij gelooft altijd ergens in. De een gelooft in God, de ander in zichzelf en in de Bijbel staat, dat God in ons is, dus maakt het niet uit?

Want we zijn allemaal een uitdrukking van God, die we de schepper van het Geheel noemen, omdat ons voorstellingsvermogen niet zodanig is, dat wij de Schepping begrijpen. Wat, o, wat was het allereerste begin?

Of was er geen begin? Maar hoe kan dat dan, want er moet toch ergens een begin geweest zijn?

Voor mij is het begin van al wat is God, waarbij God geen man of vrouw is, maar een energie, die de onvoorwaardelijke liefde in zich heeft en die niet straft. Hij beloont ons voor alles, wat wij doen en voor mij bestaat er dus geen straf, maar een beloning.

Met een stuk hout tegen de kaakgewrichten geslagen worden is de beloning voor mijn lef om deze persoon luid en duidelijk toe te schreeuwen, dat hij moet ophouden om mij met hout te bekogelen, terwijl ik op het balkon met mijn kleine computer zit te schrijven.

Mijn woorden ondersteun ik met een pets onder zijn bil met een latje, dat onder aan de trap lag, die ik op moest om mijn ongenoegen duidelijk te maken. Het antwoord van de werper was de lat uit mijn hand rukken, waardoor een vinger uit de kom schoot en mij vervolgens met het latje en alle kracht, die hij had, op beide kaakgewrichten een mep te verkopen.

De deal was goed, eindelijk al die spanningen uit mijn kaakgewrichten. De pijn duurde weken, maar was niet erger dan de pijn, die ik na jaren nog heb, omdat de tandarts in mijn kiezen heeft zitten boren.

De praatjes over amalgaam, dat giftig is voor de mens hadden mij ook bereikt en ik heb me ook bang laten maken en het amalgaam laten verwijderen. De tandarts was niet in staat om dat zodanig te doen, dat hij niet te diep boorde en in een wortel boorde.

Ondanks verdoving werd de pijn gevoeld. Doordat er teveel werd weggeboord, brak er een stuk af en was een kroon noodzakelijk. Die deed later pijn en werd door een andere tandarts open geboord om de rotzooi, die eronder zat, weg te halen.

Of dat goed gedaan is, kan betwijfeld worden, want de kies doet zo nu en dan nog flink pijn. Ik gebruik de pijn nu als waarschuwing, dat er wat anders gedaan moet worden.

Dus dat doe ik dan zo goed mogelijk. En soms blijft de pijn langer en is er ijs eten nodig om de pijn tot bedaren te brengen en coca cola om nog een handje te helpen.

En zoete koekjes om in het lichaam alcohol aan te maken, die dan gebruikt kan worden om de kies te reinigen.

Ik heb geleerd, dat alcohol goed is voor buiten het lichaam en dat suiker in de wijn het alcohol percentage verhoogt. In het lichaam van de mens wordt dan van de alcohol weer suiker gemaakt, dus is het logisch, dat het lichaam met suiker het omgekeerde doet en alcohol maakt, waardoor men zich dan happy voelt en gereinigd kan worden.

Deze lichaamseigen alcohol is gezondheid bevorderend en schaadt de hersenen niet. Er gaat geen hersencel van kapot, maar ze worden geactiveerd, mits de persoon zich toestaat om blij te zijn. De zwartkijker, die alsmaar bang is gesnapt te worden, zal niet blij kunnen zijn wanneer hij niet meer zwart kan kijken.

Hij moet dan een andere kijk op zijn leven krijgen en dat betekent, dat hij anders moet gaan denken, voelen en reageren. Hij zit niet in een buisje, waarin alles hetzelfde blijft, maar alles verandert. De stad, het land en vooral ook de mensen erin.

Hoe meer mensen zich bewust worden van hun invloed op je zus, je broer, je vader, je moeder, allen dus, des te meer kunnen zij zich bewust worden van hun verantwoordelijkheid voor het leven.

Jezus hangt aan het kruis in de kerk en is voor mij daardoor een teken van lijden en dat wil ik niet meer. Daarom moet ik niks van Jezus hebben. Wellicht ook, omdat "Jezus!" als uitroep bij narigheid werd en wordt gebruikt.

Dankzij de ervaringen, die we hebben, weten we hoe het is om te lijden, nu moeten we nog ontdekken, hoe we het leven aangenaam en prettig kunnen maken. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor de ander.

Zelf goed verdienen ten koste van de ander, geeft dat een prettig gevoel? Hoe is het om na een uitstekend diner teveel geld terug te krijgen, omdat de kelner met zijn gedachten bij de uitbrander van de chef is, die zijn onvermogen om het eten op tijd klaar te hebben op de kelner afreageert? Reclameer je alleen, wanneer je te weinig terugkrijgt?