niets anders dan schrijven. Al het andere is overbodig nu. Ik was in Bad Krozingen om een afspraak te maken met de verantwoordelijke voor de Schlossbergklinik in Staufen, die in September 2012 van start moet gaan als Klinik voor Langzeitpflege en hier komt dan ook een afdeling met coma patienten.

Die horen niet als Langzeitpflege verpleegd te worden. Zij horen zodanig behandeld te worden, dat ze na 3 jaar weg kunnen lopen, daar naar toe, waar ze naar toe willen.

Naar hun familie of naar hun geliefden of naar hun kinderen of...... Dat moeten ze dan zelf bepalen, maar om dat te kunnen, moeten ze geholpen worden om deze beslissing te kunnen nemen.

De patient in coma is in overlevingsmodus, wat betekent, dat het hele systeem zodanig veranderd is, dat alle energie gebruikt wordt om het fysieke lichaam te laten bestaan.

De overlevingsfunkties zijn anders dan van de bewegende mens. Het belangrijkste is de huid, die zoch zodanig veranderd heeft, dat decubitus niet optreedt, behalve als de patient werkelijk gigantisch misbruikt wordt en niet de minimale beweging krijgt, die hij nodig heeft om geen decubitus te krijgen.

Tot mijn grote schrik heb ik moeten vaststellen, dat er verpleeginrichtingen zijn, die ontdekt hebben, dat de patient in coma zelden decubitus krijgt en daarom worden deze patienten niet elke 2 uur gedraaid, zoals gebruikelijk is voor bedlegerige patienten, maar 3 en 4 uur wordt zelfs door sommige instellingen toegestaan.

Daarbij wordt volledig voorbij gegaan aan de behoefte van de patient, die zich niet bewegen kan, maar ook wordende bewegingen ,die niet zichtbaar, maar wel voelbaar zijn, die de patient kan maken, niet gemaakt, waardoor de toestand van zich niet kunnen bewegen in stand gehouden wordt.

De instellingen, die zich richten op de verpleging en verzorging van patient in coma doen dat omdat deze patienten een zekere vorm van inkomen zijn. Zolang er geen methode is om deze patienten in beweging te brengen, is de instelling verzekerd van een goed inkomen.

Voor de patient wordt extra geld betaald, omdat hij extra zorg nodig heeft, maar deze extra zorg wordt niet geleverd en daardoor blijft de patient in het fysieke coma, dat zich uit door het niet aktief kunnen bewegen.

De passieve beweeglijkheid blijft bestaan en wordt door niet behandelen niet beinvloed. Dit heeft de uitspraak van mijn collegas, dat de behandeling niets helpt, maar ook niet nodig is, veroorzaakt.

De patient in coma heeft niet de behandeling nodig, die niet helpt, maar de behandeling, die helpt en dat is de behandeling, naar de hpi-methode, waarbij de patient bewogen wordt op alle niveaus waardoor de verbroken verbindingen weer tot stand gebracht worden, waardoor bewegen weer mogelijk wordt.

Wanneer de patient dit wil. De patient moet verbonden worden met zijn persoonlijke wil, zodat hij kan kiezen, of hij nog langer van die fysieke lichaam gebruik wil maken, of niet en dus de dood verkiest, en of hij in dit fysieke lichaam bewegen wil of niet.

Het fysieke lichaam moet verbonden zijn met het mentale en emotionale lichaam om het leven de moeite waard te laten zijn. Wanneer het fysieke lichaam onvoldoende verbonden is met een of beide van de andere lichamen, is het voor de mens moeilijk om het fysieke lichaam in stand te houden.

Hij voelt niet of wordt zich niet bewust, wat het fysieke lichaam nodig heeft om zijn funktie goed uit te oefenen. Ik eet nu ijs met warme chocoladesaus en slagroom en geniet dit met volle teugen.

Heiß aus Eis valt bij mij altijd in goede aarde, behalve als er alkohol in het spel is. Dan spring ik af en spuug het, als het enigszins kan, uit. Alkohol veroorzaakt bij mij herinneringen aan mijn onvrijwillige geboorte, omdat mijn moeder toen een liter appelwijn (cider) heeft moeten drinken, omdat de dokter, die mijn geboorte moest versnellen, te weinig ether bij zich had.

Mijn moeder, als verpleegster, was niet zo gevoelig voor ether, omdat ze dat in haar werk niet mocht zijn. In coma gaan tijdens de operatie van de patient is geen goede zaak en daarom was mijn moeder tamelijk resistent tegen de bedovende werking van ether.

Zo ben ik tamelijk resistent tegen de bedovende werking van alkohol. Ik word gewoon ontzettend woedend, als ik alkohol moet innemen. Ik ben namelijk door die liter cider volkomen dronken geboren en heb dus onmiddellijk moeten afkicken.

Ik was in vreugdevolle verwachting van mijn geboorte, werd in coma geboren en wat daartussen gebeurde, dat weet ik nog steeds niet. En elke woendagmiddag is voor mij verloren tijd. Ik weet niet, wat ik gedaan heb tussen 14.00 u en 15.00 u en ook niet, wat ik daarna gedaan heb.

Ik weet alleen maar, dat ik tot 14.00 u me super goed voelde van vanaf 15.00 u super depressief. En de dingen, die ik nu opruim op woensdagmiddag, die vind ik niet meer. Ik weet niet, wat ik ermee gedaan heb. Dankzij de appelcider.

Niet dankzij de ether, die vind ik lekker ruiken. Om mij met ether in coma te brengen, is dus ook een grotere hoeveelheid nodig, dan op basis van mijn lichaamsgewicht verwacht zou worden.

Voor patienten in coma geldt ook, dat zij allemaal hun eigen bijzonderheden hebben en daarom is er geen standaard programma op te stellen, dat voor alle patienten in coma werkt.

Er zijn standaard uitgangspunten zoals de verbinding met de aarde, bewegen, zodat bewegingsenergie opgebouwd wordt, die gebruikt kan worden om te bewegen en mobiliseren van de schedel en de darmklappen, maar de volgorde en de verbindingen, die gemaakt moeten worden, zijn voor elke patient elke keer opnieuw te bepalen.

Dat wordt onderwezen in de hpi-opleidingen tot comatherapeut en comapleeg.